Kindjes, meekijken en een dansje wagen

Hoi allemaal!

Ondertussen zit ons eerste deel van ons coschap er alweer op! De afgelopen 5 weken hebben we gerouleerd over de verschillende afdelingen en vanaf nu mogen we zelf kiezen wat we willen doen. Annerie staat nu op de kinderafdeling tussen alle schattige zwarte kindjes met malaria. De poli blijft vooral nog veel meekijken helaas. Alle verpleegkundigen zijn nog op vakantie en de studenten zitten op school dus is er niemand om te vertalen. Annerie wordt als obruni als entertainment voor de kindjes op de poli ingezet. Ze wordt vooral veel vastgepakt door kleine (en soms vieze) handjes. Ondanks het vele meekijken proberen de artsen haar er wel veel bij te betrekken en wordt er ook geluisterd naar haar goede ideeen. Isabelle staat nu op de gynaecologie afdeling en de verloskamers en werd op de eerste dag meteen in het diepe gegooid door zelf een bevalling te moeten doen. Moeder en kind zijn oke! Ook nog een workshop voor verloskundigen gevolgd. De verloskamers zijn wel iets anders dan we in Nederland gewend waren. Mensen lopen in en uit, alle deuren staan wagenwijd open en vaders zijn nergens te bekennen. Een uurtje na de bevalling lopen de vrouwen alweer met hun baby naar een andere afdeling, wat nou bijkomen...

In het ziekenhuis hebben we al veel interessante casussen voorbij zien komen: open ruggetje, ondervoeding, ‘big baby’s’, pussende wonden, geperforeerde darm, héél veel hypertensie en diabetes maar ook gewone huis-tuin-en-keuken dingen zoals verkoudheden en pijntjes(veel!). In ons huisje hebben we het verder goed naar onze zin, zeker door Elizabeth die 2x in de week heerlijk voor ons kookt en onze was doet. Communiceren is een beetje moeilijk aangezien haar Engels even goed is als ons Twi.

In de weekenden ondernemen we vooral veel niet-medische dingen. Zo zijn we met de 2 andere co-assistenten uit Techiman gaan zwemmen in een luxe hotel in Sunyani waar we hamburger met frietjes hebben gegeten. Ook zijn we samen met hen naar 2 watervallen in de buurt van Techiman geweest. Erg mooi, en we zijn heel vaak op de foto gezet door de andere bezoekers. Hier lekker kunnen afkoelen in het water. Ook het nachtleven van Ghana hebben we al verkend. Samen met de andere co’s én onze kersverse ‘trouw’ringen zijn we wezen stappen in Sunyani. Om mannelijke aandacht zaten we niet verlegen, al kwam dit zeker niet door onze goede dansmoves. Een van de jongens kon dit niet langer aanzien en besloot ons onder zijn hoede te nemen en de Ghaneese danspasjes te leren. Berekum zelf hebben we ook wat verder verkend. We zijn naar een voetbalwedstrijd van de lokale voetbalclub, Berekum Chelsea, geweest. Ook Berekum Arsenal voetbalt hier trouwens. We waren ongeveer de enige twee vrouwen hier, maar we hebben ons niet laten kennen en even hard als de mannen mee aangemoedigd. Verder zijn we benaderd door Brown, een student, om mee te helpen een HIV educatie project op te zetten. We hebben onze papieren bij de officiele instanties ingeleverd en nu is het afwachten wat er verder gaat gebeuren. Met Brown in Accra en een niet bijzonder actieve vriend van hem in Berekum denken we alleen niet dat hier nog veel van terecht gaat komen, helaas.

Om toch nog wat actie buiten het ziekenhuis mee te maken zijn we vandaag mee geweest met Jeff, een verpleegkundige/pastoor/NGO-directeur. Samen met een aantal andere nursing-students hebben we in een dorpje bloeddrukken gemeten en voorlichting over hypertensie gegeven. Erg leuk om te doen! Hopenlijk kunnen we hier nog vaker mee helpen.

Afgelopen week hebben we nog het schooltje van een van de verpleegkundigen bezocht. Zij heeft samen met haar man een priveschooltje opgezet waar ongeveer 320 kinderen opzitten. We kregen een rondleiding door alle klassen, van de creche tot de middelbare school. Alle kindjes bleven braaf achter hun tafeltjes zitten, totdat de bel ging. Hierna was het een hysterische chaos met heel veel foto’s maken, handjes geven, high-five’s en bye-bye’s.

Nog 8 weken te gaan hier, maar nog genoeg te doen. We houden jullie op de hoogte!!

De wist-je-datjes mogen natuurlijk niet ontbreken dus bij deze:
- Isabelle heeft volgens de kindjes ‘een pointy nose’
- We voor een bruiloft zijn uitgenodigd zonder dat we het bruidspaar ooit gezien hebben
- We ook al voor een begrafenis zijn uitgenodigd
- Sporten in deze hitte best een uitdaging is
- Soms lijkt het hier net herfst met alle regen, vallende blaadjes en verkoudheden
- De WC toch écht wit is na het schrobwerk van Annerie
- Mieren op álles afkomen (en veel, en snel..)
- We zelf wraps hebben gemaakt
- We geen fan van fufu zijn