Change of plans

Hallo allemaal,

Het is weer tijd voor een update! De laatste keer dat we iets van ons lieten horen zaten we in Vientiane. Het originele plan was om vanaf daar een slopende 24-uur durende busreis richting Hanoi (Vietnam) te nemen. Dit leek ons niet bijzonder relaxed, een aangezien we nog niet waren uitgekeken op Laos, zijn we naar het zuiden van het land gegaan. De eerste stop was Tha Kaek. Het stadje was niet heel erg levendig, maar we hebben ons prima vermaakt op onze tweede trekking. Met twee 45-jarigen en twee 32-jarigen waren wij duidelijk de jongsten (lees: fitsten) en lagen wij steeds voor op onze groep. We zijn door vele dorpjes gelopen en kregen zelfs twee local guides mee: Mr. King en Mr. Kong. Mr. King wist alles van kruidengeneeskunst en we hebben meerdere malen de zin "Local guide will tell you about tree" mogen aanhoren. Samenvatting: stuk boom afhakken, hier vuurtje van maken water op koken en het water opdrinken wat genezing geeft. 's Avonds bleven we slapen in een dorpje bij de mensen thuis. Overal renden koeien, varkens, kinderen en kippen rond. Een heerlijke rustgevende chaos! We werden welkom geheten door middel van een welkomsceremonie, wat inhield dat iedereen drank moest drinken, elkaar geluk moest wensen. Ze vonden vooral dat het tijd werd voor ons om te trouwen en veel kinderen te krijgen. Onze gids tolkte tussen de locals en ons, echt heel leuk! Het wordt hier al vroeg donker en geheel in local style lagen we om 21 uur al in bed. We moesten in het donker tanden poetsen waarbij Isabelle per ongeluk vanaf ons balkon de rug van een koe heeft ondergespuugd, en het onschuldige beest in paniek ging rondrennen. Het dorpsberaad van de volgende ochtend hebben we niet afgewacht. De tweede dag van onze trekking hebben we meer gelopen, gezwommen in een onwijs mooie Blue Lagoon en een oncomfortabele, uur durende rit op een soort tractor gemaakt.

Onze volgende stop was in Pakse. We zijn naar een sauna geweest waar we tussen kakelende Laotiaanse vrouwen hebben zitten zweten. We hebben ons verbaasd over de hoeveelheden yoghurt die mensen in hun gezicht smeren om maar zo'n blanke huid als ons te krijgen. Na een massage waren we klaar voor de volgende busreis die ons naar een van de 4.000 eilanden bracht. Het was een klein paradijsje met ons eigen hutje met hangmat voor de deur! We hebben rondgefietst door de rijstvelden en Isabelle heeft zich hier ontpopt als echte fietsenmaker. We hebben dolfijnen gespot vanuit een bootje en een jochie blijgemaakt met de Thaise nep-All Stars die Annerie toch net te klein waren.

De reis naar land drie, Cambodja, was apart. Bij de grensovergang werd meer dan eens gevraagd naar "one dollar please" en moesten we uren wachten voordat onze bus verder reed. We kwamen daarom pas rond 22 uur aan in Phnom Penh wat het niet heel makkelijk voor ons maakte om een guesthouse te vinden. Maar om 24:00 uur zaten we toch aan een biertje zodat we Isabelle's verjaardag goed konden inluiden! Op de terugweg werd nog geprobeerd om ons tasje te jatten, maar onze Charlie's Angels-skills lieten ons niet in de steek en waren wij aan de winnende hand. We keken onze ogen uit op het politiebureau toen we een agent liefdevol over zijn blote pens zagen strijken en we het trage handschrift van zijn collega observeerden. We zijn weer een ervaring rijker! De volgende dag moesten we proberen het verjaardagsgevoel weer een beetje op te krikken. Na een heerlijke brunch en kaartjes van het thuisfront was dit prima gelukt. De jongen van het guesthouse had een taart geregeld zodat Isabelle op zijn Limburgs kon trakteren. We hebben de dag in stijl afgesloten met wat biertjes.

Cambodja heeft een recente heftige geschiedenis. Onder het rode Khmer regiem van Pol Pot zijn vele mensen vermoord. Om hier bij stil te staan zijn we naar de Killing Fields en de gevangenis Tuol Sleng geweest. Dit heeft veel indruk op ons gemaakt.

Toevallig bleek in Phnom Pehn dat weekend het Waterfestival te zijn. Enorme drukte, gezelligheid, vuurwerk en boot races vulden de stad. Het was net een soort koninginnedag, maar dan met veel kleine Aziaten. We vielen dus erg op als twee lange, blonde meiden en we zijn heel vaak aangestaard. We hadden besloten toch maar geen handtekeningen uit te delen. Toen wij net met de bus waren gearriveerd in Siem Reap hoorden wij van de ramp in Phnom Pehn. Op de brug waar wij twee dagen eerder nog hadden gelopen, waren 350 omgekomen. We zijn blij dat we dit niet hebben meegemaakt.

Siem Reap is dé stad van waaruit je Angkor Wat kunt bezoeken: een groot gebied met veel oude tempels bij elkaar. De ene tempel was gigantisch, de andere overgroeid door de natuur, en ja er was zelfs een tempel die schattig was. Bovenal waren ze allemaal mooi en overweldigend. Ter afwisseling van al dat tempel-bekijks zijn we naar het grootste meer van Zuid-Oost Azie geweest: het Tonle Sap, wat we meer op een oceaan vonden lijken. We zijn met een mini-bootje door het floating forest gevaren en hebben een schooltje bekeken in het palendorp. Bijna alles ging hier op en via het water: de varkens zaten zelfs in een drijvende kooi.

Vanavond gaan we iets drinken met twee Engelsen, die we echt overal tegenkomen. Morgen gaan we weer terug naar Phnom Pehn om vanuit daar naar Vietnam te gaan. We zitten alweer op de helft van onze reis! De tijd vliegt..

Veel groetjes, Isabelle en Annerie